Blog

Ik woel
Tussen lege lakens
Mijn handen zoeken
Iets of iemand
Maar vinden
Niets

Weer een nacht
Eenzaamheid
Halve maan
Aan een roerloze hemel
Licht van de sterren
Bedekt door duizend wolken

Geen lichaam
Dat me warmte geeft
Troost
De sleutel in de door
Galmt als een echo
Roerloze lucht

Je bent niet alleen
Zegt men dan
Maar ik lig tussen
Lege lakens
Heb Jezus niet gezien
Halfleeg bed

Kom dan toch
Lieve meid
En dood voor een nacht
Dodelijke eenzaamheid
Laat me leven
Later spijt

Streel m’n haren
Bedek me zacht
Speel met m’n kussen
Terwijl je lacht: dat bed van jou
Ligt niet slecht
Vannacht

—

De zomermaanden juli en augustus gebruik ik om tot rust te komen, te reizen, te genieten van m’n nieuwe woonstad Amsterdam, te schrijven aan m’n roman en vooral op het een en ander te reflecteren. De stille momenten en mooie gesprekken resulteren in creatieve explosies en onverwachts een nieuwe bundel: “Vertrouwder dan mijn eigen huid”. Van poëzie tot korte rijmpjes, van kleine verhalen tot kort commentaar alles zit erin. De komende weken deel ik af en toe een plotselinge uitspatting zoals deze, die vanuit het niets opeens op papier stond.